Έχουμε αρκετούς πίνακες στους διαδρόμους του σχολείου. Μου αρέσει να τους παρατηρώ περνώντας, αν και πάντα περνώ βιαστικά.

Είναι όμως ένας πίνακας που πάντα κοντοστέκομαι και τον κοιτώ λίγη παραπάνω ώρα. Τον παρατηρώ, τον θαυμάζω.

Θαυμάζω τον πίνακα όχι τόσο από τεχνικής άποψης αλλά για τα συναισθήματα που μου προκαλεί.

Νιώθω να με τραβάει προς τα μέσα. Μυρίζω τον φρέσκο, καθαρό αέρα. Ακόμα, κυριαρχεί η ησυχία. Το μόνο που ακούω είναι ο αέρας και το νερό.

Αισθάνομαι μια κάθαρση, σαν το απόλυτο φως που αντανακλάται να ξεπλένει τα πάντα και να αφήνει μια εσωτερική καθαρότητα.

Θέλω να τρέξω, νιώθω την ανάγκη να φωνάξω αλλά δεν θέλω να τρομάξω την γαλήνη της φύσης.

Κάθε εποχή η φύση στολίζεται ανάλογα. Για μένα αυτή είναι η καλύτερη εποχή, που η φύση αναπαύεται.

Μια ηρεμία με κατακλύζει όποτε βλέπω αυτό το τοπίο, και μια αγνότητα σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος.

Θα μου άρεσε να έχω αυτόν τον πίνακα.

                                                                   Τζιδημοπούλου Δέσποινα, Α1