Λίγο πριν τον Παγκόσμιο Πόλεμο το 1913, μια εβραϊκή οικογένεια μετακόμισε στη Γερμανία. Πλούσιοι καθώς ήταν, αποφάσισαν να χτίσουν μία οικία. Ένα πολύ μεγάλο διώροφο σπίτι, βαμμένο σε έντονο μπλε χρώμα. Ήταν πραγματικά υπέροχο για την εποχή του. Οι άνθρωποι το χάζευαν με τις ώρες, όποτε περνούσαν από μπροστά του. Αυτή η οικογένεια ήταν γενναιόδωρη και ήθελε να δίνει στους ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Γι' αυτό τον λόγο ήταν πολύ συμπαθείς σε όλους.

            Με το πέρασμα του χρόνου όμως και την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου, όλα άλλαξαν. Η οικογένεια αναγκάστηκε να μαζέψει τα πράγματά της και να εγκαταλείψει τη Γερμανία για την ασφάλειά της. Μετά από πολλά χρόνια και τη λήξη του πολέμου, όλα είχαν ηρεμήσει. Το σπίτι είχε χάσει πλέον τη ζωντάνια και την ξεχωριστή εμφάνισή του. Το έντονο μπλε χρώμα είχε ξεθωριάσει, τα παράθυρα είχαν καταστραφεί και η οροφή είχε τρυπήσει. Οι άνθρωποι που περνούσαν από μπροστά του, δεν έδιναν σημασία και ελάχιστοι θυμόντουσαν την παλιά του όψη.

            Μια μέρα, ένας άστεγος έψαχνε για ένα μέρος να μπορεί να περάσει το βράδυ. Καθώς περπατούσε, διακρίνει ένα μεγάλο μισοκατεστραμμένο σπίτι στη γωνία του δρόμου. Μη έχοντας άλλη επιλογή μπήκε μέσα. Ενθουσιασμένος από το εσωτερικό του, ξάπλωσε στο δίκλινο κρεβάτι στον πάνω όροφο και κοιμήθηκε. Οι μέρες περνούσαν φυσιολογικά. Ένα βράδυ, ο άστεγος όπως ανέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού και έφτασε στο υπνοδωμάτιο, σκόνταψε σε μία σανίδα που ξεκόλλησε από το δάπεδο. Μόλις σήκωσε το κεφάλι του, διέκρινε ένα μαύρο μπαούλο κάτω από το κρεβάτι. Το άνοιξε και δεν πίστευε τα μάτια του! Ήτανε γεμάτο με χρυσές λίρες!

            Τα χρόνια πέρασαν και ο άστεγος έγινε πια οικογενειάρχης. Δώρισε ένα μεγάλο ποσό των χρημάτων σε ιδρύματα και έφτιαξε το σπίτι. Εκείνη η μεγάλη οικία βρήκε ξανά τη ζωντάνια και τη μοναδικότητά της. Αυτό το ξεχωριστό σπίτι ήταν από τα πιο διαχρονικά που υπήρξαν ποτέ!

                                                                                               Βουλγαρίδης Μιχάλης, Α2