Την Μεγάλη Εβδομάδα συμμετέχουμε στην ακολουθία των Παθών συγκλονισμένοι από το γεγονότα της προδοσίας και της σταύρωσης του Χριστού. Κάπου σε μια εκκλησιά της Ελλάδας και συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης, την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή συνέβη ένα αξιοθαύμαστο γεγονός , το οποίο μπορεί να μας διδάξει πολλά. Το παρακάτω γεγονός είχα την ευλογία να το ζήσω από κοντά και έτσι τώρα να μπορώ να σας το διηγηθώ.
    Το πρωί πήγα στην εκκλησία , στην ακολουθία της Αποκαθήλωσης, η συγκεκριμένη εκκλησία της Παναγίας είναι αρκετά μεγάλη. Στην είσοδο του ιερού ναού είναι ο πρόναος και στην συνέχεια το κύριο μέρος του
νέου, το οποίο έχει κοντά στην πόρτα δύο κολώνες, μετά τις εικόνες και μετά άλλες δύο κολώνες οι οποίες στηρίζουν την πρώτη καμάρα. Λίγο πιο πέρα σχηματίζεται και μια δεύτερη καμάρα, ανάμεσα τους υπάρχει ένας δακτύλιος στον οποίο στηρίζεται ο τραυλός.
     Στις 9:20 περίπου την στιγμή κατά την οποία ο ιερέας διαβάζει το ευαγγέλιο της Αποκαθήλωσης, ένας δεύτερος ιερέας βγήκε από την Ωραία Πύλη και κατευθύνθηκε προς τον εσταυρωμένο Χριστό, και σύμφωνα με το ευαγγέλιο που ακουγόταν έβγαλε τα καρφιά και κατέβασε από τον Σταύρο το νεκρό σώμα του Χριστού και το τύλιξε σε ένα λευκό σεντόνι. Λίγο πριν συμβεί αυτό, άλλαξα θέση και στάθηκα μπροστά σε
μια κολώνα από τις πρώτες, κοίταξα ψιλά στον τρούλο και παρατήρησα ότι είχε μπει στην εκκλησία ένα χελιδονάκι, το οποίο είχε μπερδευτεί και έτρεχε μέσα στον τρούλο χωρίς να καταλαβαίνει προς τα που είναι η
έξοδος του ναού.
     Την στιγμή, λοιπόν της Αποκαθήλωσης το μικρό χελιδονάκι σταμάτησε να τρέχει και κάθισε στην δεξιά αλυσίδα από την οποία κρέμεται η αλυσίδα του πολυελαίου. Καθ' όλη την διάρκεια της Αποκαθήλωσης το
χελιδονάκι δεν κουνήθηκε καθόλου, στεκόταν ακίνητο δεξιά του εσταυρωμένου και παρακολουθούμε από ψιλά την συγκλονιστική αυτή στιγμή! Όταν τελείωσε η Αποκαθήλωση ξεκίνησε πάλι να πετάει στον τρούλο.
     Την ιερή στιγμή, κατά τη οποία κατεβάζει ο ιερέας από τον σταυρό τον Ιησού Χριστό νεκρό, ολόκληρη η φύση θρηνεί τον δημιουργό της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την Μ. Παρασκευή κάποια στιγμή και συνήθως στις 15:00 - που είναι η ώρα κατά την οποία πέθανε ο Χρήστος- βρέχει. Ολόκληρη η φυση , πενθεί που ο Σωτήρας του κόσμου πεθαίνει πάνω στον σταυρό. Προσμένει την ένδοξη ανάσταση Του. Άραγε οι άνθρωποι δείχνουμε τον απαιτούμενο σεβασμό μια τέτοια ιερή στιγμή; Τα συμπεράσματα δικά σας….

Χριστός Ανέστη!

Τσίμα Ροδούλα
Β2