Για την υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος εργάστηκε μια ομάδα μαθητών που κατά το ήμισυ σχεδόν την αποτελούσαν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσο ανταποκρίθηκαν αυτοί οι μαθητές, οι οποίοι  μέσα στην σχολική αίθουσα νιώθουν συχνά άβολα.

Σύμφωνα με τον αρχικό μας σχεδιασμό έπρεπε να περιδιαβούμε τους δρόμους γύρω από το 3^ο λύκειο για να ανακαλύψουμε την περιοχή, είτε γιατί κάποιοι δεν την ξέραμε καθόλου είτε για αυτούς που την ξέρανε, να την δουν από μια άλλη οπτική γωνία. Έτσι αρκετές Κυριακές που μας το επέτρεψε ο καιρός, εφοδιασμένοι με τις φωτογραφικές μας μηχανές κάναμε διάφορες εξορμήσεις κατά τη διάρκεια των οποίων συζητούσαμε όσα βλέπαμε: όμορφες γωνίες, καλαίσθητα σπίτια, παλιά και εγκαταλειμμένα κτίρια, σκουπίδια, αυθαίρετες κατασκευές. Σε κάθε βήμα σχεδόν καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι ακόμα και σε μια περιοχή σαν κι αυτή που χτίστηκε ουσιαστικά στα νεότερα χρόνια, δεν υπήρξε κανένας σοβαρός πολεοδομικός σχεδιασμός. Στενοί δρόμοι, ακόμη πιο στενοί παράδρομοι, αδιέξοδα, σπίτια με διαφορετικό συντελεστή δόμησης. Εκείνο που σώζει την κατάσταση είναι το φυσικό τοπίο που αδιαμφισβήτητα σε μαγεύει με την πανοραμική θέα της πόλης.

Σε μια από τις περιηγήσεις μας ανακαλύψαμε τις εργατικές κατοικίες του Προφήτη-Ηλία που είναι χτισμένες ακριβώς κάτω από το σχολείο. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή τους. Εκεί σταθήκαμε αρκετά και αποφασίσαμε να εστιάσουμε την έρευνά μας σε αυτές. Αναζητήσαμε λοιπόν κατοίκους για συνεντεύξεις και προγραμματίσαμε να υλοποιήσουμε τέσσερις. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να τηρήσουμε τον σχεδιασμό μας αφού καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε  μόνο τις δύο.

Η πρώτη συνέντευξη έλαβε χώρα στην κεντρική πλατεία της γειτονιάς στο χώρο που στεγάζει το 2^ο σύστημα προσκόπων. Ο υπεύθυνος του συστήματος μας δέχτηκε και μας μίλησε με μεγάλη χαρά τόσο για τους προσκόπους και πώς βρέθηκαν εκεί όσο και για την περιοχή, για τις δράσεις  τους, για τις σχέσεις τους με τους κατοίκους, για την προσπάθειά τους να εξωραΐσουν την πλατεία αναμορφώνοντάς τη με τη βοήθεια του Δήμου, για τα προβλήματα της περιοχής με τα αδέσποτα.

Η 2^η συνέντευξη έλαβε χώρα σε ένα σπίτι που μας δέχτηκε πάλι στην πλατεία. Η κ. Ιωάννα Γκολάνα, που μας μίλησε, συμφώνησε σε πολλά σημεία με τα όσα μας είπαν οι πρόσκοποι. Πρόσθεσε δε ότι θεωρεί την περιοχή πάρα πολύ ασφαλή, ήσυχη, μακριά από τον θόρυβο του κέντρου και όμορφή αφού έχει το πλεονέκτημα του περιαστικού δάσους αλλά και της μαγευτικής θέας.

Τα παιδιά πραγματικά χάρηκαν πάρα πολύ τόσο τις φωτογραφήσεις όσο και τις συνεντεύξεις. Ήταν πράγματι λυπηρό που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τις επισκέψεις μας. Ωστόσο η συμμετοχή τους τούς γέμισε εμπειρίες, τους έδωσε τη δυνατότητα να ξεφύγουν από το καθιερωμένο σχολικό πρόγραμμα αλλά και να δεθούν περισσότερο μεταξύ τους. Επίσης μια μαθήτρια ζωγράφισε έναν δρόμο της γειτονιάς αναπαριστώντας τη με ρεαλισμό αλλά και με το ευαίσθητο μάτι του ανθρώπου που έχει αγαπήσει κάτι.

Τέλος συμμετείχαμε στην εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των προγραμμάτων στην Πάτρα. Εκεί τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να συγκρίνουν δύο παραθαλάσσιες πόλεις που είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Κάποιες γειτονιές βέβαια της Πάτρας έμοιαζαν τόσο πολύ με τη γειτονιά που εξερεύνησαν στην πόλη τους ώστε συνειδητοποίησαν ότι το αστικό τοπίο στην Ελλάδα δεν διαφέρει και πολύ.