Η Σχολή των Αθηνών (1511), νωπογραφία του Ραφαήλ

Ανηφόριζα το μονοπάτι προς την Ακρόπολη όταν αντιλήφθηκα το θορυβώδες πλήθος που είχε περικυκλώσει την Ακαδημία. Είχε από νωρίς διαδοθεί η φήμη ότι οι διασημότεροι στοχαστές της εποχής μας είχαν καταφθάσει στην Αθήνα για να ανταλλάξουν ιδέες και να παρουσιάσουν πρωτόγνωρους συλλογισμούς. Από περιέργεια τρύπωσα κι εγώ στο κτήριο και στάθηκα παράμερα ακουμπώντας σε μια κολώνα.  

Στο πρόσωπο του σεβάσμιου γέροντα που περπατούσε στον κεντρικό διάδρομο αναγνώρισα τον Πλάτωνα, γέννημα θρέμμα της πόλης μας και μέγα στοχαστή. Είχε μια έντονη συζήτηση με έναν νεαρότερο άνδρα που αργότερα έμαθα ότι λεγόταν Αριστοτέλης, ήταν Μακεδόνας και μελετούσε κυρίως τα φαινόμενα και την ύλη.

Πήγα λίγο πιο κοντά για να μπορέσω να κρυφακούσω αλλά ομολογώ πως δεν πολυκαταλάβαινα τους συλλογισμούς τους. Σίγουρα όμως θα διαφωνούσαν, αφού ο Πλάτωνας αγαπούσε να μιλά για τον κόσμο των ιδεών, ενώ ο συνομιλητής του μιλούσε με τεκμηριωμένα επιχειρήματα για τον υλικό κόσμο. Γύρω τους υπήρχαν κι άλλοι αναγνωρισμένοι φιλόσοφοι που τους άκουγαν προσεκτικά.

Ήρθε και κάθισε δίπλα μου ο φίλος μου ο Κλείτος ο οποίος είχε φέρει μια πλάκα και γραφίδα και σημείωνε όσα άκουγε. Είμαι σίγουρος ότι ο πονηρός θα τα χρησιμοποιούσε αργότερα στην Αγορά για να εντυπωσιάσει την παρέα του. Όσο για μένα, έφυγα σύντομα, δεν ήθελα να χάσω την προπόνησή μου στην παλαίστρα. Η φιλοσοφία μάλλον δεν είναι για μένα!

                                                                                                                        Ελευθερία Γεωργιάδου Α2