Σήμερα, η ποιότητα μιας κοινωνίας δεν πρέπει να εξαρτάται από τη ποσότητα των παραγόμενων αγαθών  αλλά από το  βαθμό που είναι προσιτά σε όλα τα μέλη της κοινωνίας. Δυστυχώς οι σύγχρονες κοινωνίες περιορίζουν αυτά τα αγαθά σε υγιείς και αρτιμελείς παραγκωνίζοντας τα άτομα με σωματικές και πνευματικές αδυναμίες. Μολονότι ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες , διαπιστώνουμε το φαινόμενο ότι κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από κάποιους άλλους.

 Η πρόοδος που συντελέστηκε στον τομέα της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην εποχή μας, διευκόλυνε την κατανόηση και αποδοχή της ιδιαιτερότητα αυτών των ατόμων και επέβαλλε την προστασία των δικαιωμάτων τους, ώστε να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνική ζωή. Βέβαια υπάρχουν κάποιες υποχρεώσεις τις ποιες φέρει κάθε δημοκρατική κοινωνία, όπως η προστασία αυτών των ατόμων από κάθε είδους εκμετάλλευση, κακομεταχείριση ή ταπεινωτική αντιμετώπιση από τους υπολοίπους και η ισότιμη συμμετοχή τους στους δημοκρατικούς θεσμούς. Επιβάλλεται ακόμη η εξασφάλιση διάφορων μέσων για την αποκατάσταση των σωματικών και πνευματικών αδυναμιών και την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους. Οφείλει ακόμη η κοινωνία να θεσπίσει πρόσθετα μέτρα τα οποία ως σκοπό θα έχουν να προωθήσουν την επαγγελματική και κοινωνική τους ενσωμάτωση, όπως να παρέχονται κατάλληλες συνθήκες εργασίας και να υπάρχει(στο μεγαλύτερο βαθμό που είναι δυνατό) προστασία τους από την ανεργία. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται αυτά τα άτομα δείχνει τη ποιότητα της κοινωνίας στη οποία ζούμε, διότι αποκαλύπτει αν υπάρχει αξιοκρατία , το πόσο ευαίσθητο είναι το κοινωνικό σύνολο, καθώς και το πόσο ανεκτικό είναι απέναντι στο διαφορετικό

 Η βελτίωση της θέσης των ατόμων με αναπηρία επιβάλλεται να αποτελεί μέλημα κάθε δημοκρατικής Πολιτείας η οποία προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιδιώκει την κοινωνική δικαιοσύνη. Έτσι λοιπόν, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής και του κράτους πρόνοιας, απαιτείται να ληφθούν μέτρα τα οποία θα ενθαρρύνουν την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνική ζωή και στον σεβασμό των δικαιωμάτων τους από την κοινωνία αλλά και τα μέλη της. Για την ένταξή τους στην κοινωνία οφείλουν να παρθούν ποικίλα μέτρα. Ένα από αυτά θα ήταν να διευκολυνθεί η πρόσβασή τους σε δημόσιους χώρους. Επιπλέον, καλό θα ήταν να τους παρέχουμε εύρεστη εργασία σε διάφορες δραστηριότητες με αποτέλεσμα την κοινωνικοποίηση αυτών των ατόμων. Αναγκαία για τα άτομα αυτά είναι η καλλιέργεια των πνευματικών και των σωματικών τους δεξιοτήτων, με στόχο την εξασφάλιση της αυτοεξυπηρέτησης και της ανεξαρτησίας τους στην καθημερινή ζωή. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να τους δώσουμε τις κατάλληλες εκπαιδευτικές δομές όπως για παράδειγμα τα συγγράμματα bright.Aκόμη το κράτος μπορεί να δώσει κίνητρα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα ώστε να προσλαμβάνουν άτομα με ειδικές ανάγκες.  Πρέπει κάποιες θέσεις εργασίας να είναι κατοχυρωμένες, λόγου χάρη να βρίσκεται στο ταμείο μιας τράπεζας .Καθοριστικό ρόλο παίζει και η μέριμνα για ιατρική περίθαλψη. Σε αυτά τα άτομα θα πρέπει να παρέχεται όχι μόνο ιατρική, αλλά και ψυχολογική στήριξη, με στόχο την αποκατάσταση της υγείας τους στον μέγιστο δυνατό βαθμό καθώς επίσης και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.

 Θα πρέπει λοιπόν να εξασφαλίσουμε την ισότιμη αντιμετώπιση αυτών των ατόμων, και όχι μόνο  να πάψουμε να θεωρούμε την ιδιαιτερότητα ως στίγμα, αλλά και να "σπάσουμε" τα κοινωνικά στερεότυπα και να μην ανεχόμαστε να φέρονται άσχημα σε αυτούς.